Συνάδελφοι γεια σας.

Νομίζω ότι έχετε πέσει "θύματα" μιας μικρής παρανόησης.
Στην εκτός σχεδίου δόμηση άρθρο 6 (κατοικία) αναφέρεται κατά λέξη το εξής:

"Το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της οικοδομής μετρούμενο από το φυσικό ή το διαμορφωμένο έδαφος και από κάθε όψη ορίζεται σε τέσσερα (4) μ για μονόροφη οικοδομή ή μονόροφο τμήμα αυτής και σε επτά και μισό (7,50) μ για διόροφη οικοδομή ή διόροφο τμήμα αυτής. Σε περίπτωση κατασκευής κεκλιμένης στέγης το ύψος αυτό προσαυξάνεται κατά ένα μέτρο και είκοσι εκατοστά (1,20)."

Αυτό που λέει ο νομοθέτης λοιπόν είναι ότι σε περίπτωση κατασκευής στέγης, το μέγιστο ύψος προσαυξάνεται κατά 1,20 μ. και όχι ότι η στέγη πρέπει να είναι 1,20 μ. Δηλαδή, εάν κατασκευάζεται στέγη, μπορεί να υπάρχει μονοροφο τμήμα με ύψος τοίχου 4,30 μ. και στέγη 0,90 μ. ή με ύψος τοίχου 3,20 μ. και στέγη 2,00 μ. αυτό είναι στην διακριτική ευχέρεια του μελετητή, αρκεί το άθροισμά τους να μην ξεπερνάει τα 5,20 μ (στα μονόροφα) και τα 8,70 μ (στα διόροφα).

Επομένως, για το πρόβλημα που εξετάζετε (υπερύψωση υπογείου κατά 1,20 μ.), υπάρχει ένα μικρό περιθώριο όταν κατασκευάζεται στέγη να "τσιμπήσει" το ισόγειο 30-40 εκ. κατασκευάζοντας όμως στέγη με μέγιστο ύψος 0,80 μ. - 0,90 μ. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει στέγη η λύση της μικρότερης υπερύψωσης του υπογείου νομίζω ότι είναι μονόδρομος.

Ελπίζω να βοήθησα.
Φιλικά, Γιώργος.

Υ.Γ. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.